Voordat ik van wal steek, wil ik even benadrukken dat ik dit blogartikel heb gebaseerd op een artikel wat ik ooit in een Portugees tijdschrift las, waarin Portugese moeders op de hak worden genomen. Maar zoals met elke grap, steekt er een kern van waarheid in, die ik uit eigen ervaring inmiddels volmondig kan bevestigen. Ik realiseer me dat ik me op glad ijs begeef, als het over schoonmoeders gaat. En hoewel ik grif beken dat ik me soms groen erger aan haar goedbedoelde bemoeienissen, mag deze foto toch getuigen van een gezonde haat-liefde verhouding met 'a minha sogra' (mijn schoonmoeder).
Enfin, wat maakt Portugese (schoon)moeders nou zo anders dan normale moeders. Wil je nou beweren dat Portugese moeders niet normaal zijn? Ik dek me in door te titel van dat betreffende artikel letterlijk over te nemen. Dus, "It's wasn't me' ;-)
Ze noemen 20 verschillen, waar ik de meest treffende en voor mij herkenbare graag met je deel. Doe er je voordeel mee, zou ik zeggen. Ofwel, maak je borst maar nat of vlucht heel hard weg.
Portugese moeders praten niet over hún kinderen door ze bij naam te noemen. Ze zullen het steevast hebben over 'mijn Filipa' of 'mijn Tiago'. Daarbij voorbijgaand aan het feit dat je 1) kinderen niet bezit, 2) ze net zo goed van de vader zijn en dat 'ons' misschien wat meer op z'n plaats zou zijn, 3) leeftijd; ook al is Tiago een getrouwde vent van 46 met drie kinderen, hij blijft van háár. Jouw plaats als echtgenote mag daarbij meteen duidelijk zijn.
Portugese moeders vertellen hun 'kinderen' (ook als ze volwassen zijn), niet met 'vreemden' te praten. Daar wordt eigenlijk iedereen die niet tot de familie behoort toe gerekend en soms zelfs directe familie. Echter zal zij zelf de eerste zijn die aan de kapper, de bakker, de buschauffeur en de buurvrouw van drie blokken verder min of meer jouw hele ziel en zaligheid tentoon spreidt. Een betere nieuwszender dan een Portugese moeder kun je je niet wensen.
Portugese moeders zullen je niet belonen of feliciteren met goede schoolresultaten. Ze gaat er van uit dat je goede resultaten behaald en óók dat je volgende keer nóg beter je best doet. Niet echt bemoedigend, maar het zal vast met de beste bedoelingen zijn.
Neem gerust de tijd als je je Portugese schoonmoeder belt. Ze zal je een uitgebreid verslag doen van haar dagelijkse beslommeringen, alles vertellen over haar doktersbezoek en een totaal irrelevant verhaal vertellen over de achternicht van haar oud-collega die naar Zwitserland verhuisd is en daar getrouwd is met een advocaat die toevallig een vriend van haar zwager uit Frankrijk blijkt te zijn. Geen speld tussen te krijgen (helaas).
Portugese moeders roepen er het hardst om dat ze zich nergens mee willen bemoeien('não quero me meter em nada'). Ondertussen bemoeien ze zich met alles wat los en vast zit. De weekendplanning, de kleding van je vent, de vakanties en de school van je kinderen (vergeet niet, ook voor hen geldt dat de resultaten altijd beter kunnen).
Hoewel eerlijk toegegeven ik soms de telefoon niet opneem als ik zie dat ze belt midden in het spitsuur thuis, soms mijn tong eraf bijt als ze zich weer ergens tegenaan bemoeit en heel soms even tijd nodig heb om bij te komen van haar aanwezigheid, haar toch met beide armen omarm. Want ondanks hier en daar wat irritatie, frictie en bemoeienissen, kunnen we samen nog altijd goed lachen. En dat maakt weer een hoop goed. Lang-leve de Portugese feel-good-mood!
