Hoewel ik van mening ben dat je je nooit moet laten afschrikken door procedures, wetjes en regelgevingen, heeft een emigratie toch wat meer voeten in aarde dan alleen je boedel inpakken en verkassen.
Dat klinkt wat logischer dan het feitelijk is.
Je rekent natuurlijk al op de gebruikelijke gas-water-en-licht annulering, uitschrijving bij de gemeente en opzeggen van krant en verenigingen. Maar wat dacht je van je burgerlijke staat bijvoorbeeld? Een samenlevingscontract of huwelijksakte blijkt (nog) niet EU-bestendig te zijn. En zo stonden we ineens te boek als 'alleenstaand' toen we voet op Portugese bodem zetten.
Huisloze huis-eigenaresse
Is dat zo erg? Dat ligt er maar net aan. Want wij kochten bijvoorbeeld een huis. Mijn meneer P. tekenden voor alle papieren. Ik niet, omdat mijn fiscale nummers nog niet volledig waren geregistreerd. Geen probleem, dachten wij. Want we zijn immers 'in de echt verbonden'. Totdat bij de notariële overdracht bleek dat manlief 'alleenstaand' door het leven ging.
Terug bij de Portugese ambassade in Den Haag, bleken wij ons huwelijk opnieuw in Portugal te moeten laten registeren en daar hangen prijsjes aan. Ook hangen er prijsjes aan het laten vertalen en opnieuw vastleggen van de huwelijkse voorwaarden. Diezelfde voorwaarden kunnen per land bovendien een hele andere uitwerking hebben, afhankelijk van de wet- en regelgeving van het land waar je neerstrijkt. Een rondje advocaat is dus wel zo verstandig als je er zeker van wilt zijn dat jullie afspraken ook in het nieuwe woonland standhouden, uiteraard ook weer mét prijsje.
Een auto-dingetje
En dan is er nog een 'dingetje' met de auto. Daar zijn wij uiteindelijk een beetje de mist in mee gegaan. Want hoewel we redelijk wel op de hoogte waren van de invoerregels, bleken we ons ietsje minder goed te hebben geïnformeerd over het Portugese equivalent van wegenbelasting. In een dit artikel heb ik een beknopte uiteenzetting gedaan van de spelregels voor invoering en auto-gebonden belastingen, voor geïnteresseerden. Maar voor nu volsta ik met te vernoemen dat wij ineens met twee hele dure auto's zaten de koekeloeren. Want naast het tolweg-systeem, kent Portugal ook een jaarlijkse wegenbelasting die in tegenstelling tot Nederland gunstiger uitpakt voor diesel, dan voor benzine. En wij brachten twee benzine-auto's met ons mee, waar we nu dus voorlopig nog even duur aan vast zitten.
Enfin, na heel wat omzwervingen met Nederlandse autopapieren, huwelijksakte, vertalingen en traag (in de zin van héél erg traag) werkende ambtelijke organen, zijn zowel wij gelukkig gehuwden als onze auto's helemaal legaal en wel. Hallélujah!
EU voor u!
En toen kregen we zomaar 'out of the blue' een Franse boete op de deurmat, die we hadden opgelopen tijdens een noodzakelijk tussen bezoek aan Portugal ter voorbereiding op de verhuizing. Maar liefst acht hele kilometers per uur hadden we te hard gereden en deze attente bekeuring had daarvoor linea recta onze residentie gevonden in het Europese Nederland. Lang leve de EU! 'Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker'. Althans, voor boetes. Niet als je braaf bent getrouwd of gehecht bent aan je vierwieler die mag mee emigreren. Bang voor wetten en plichten? Nee, dat niet. Maar gij zijt gewaarschuwd ;-)
