Voor elk pijntje een pilletje.
Daar ben ik dus helemaal niet van. In de eerste plaats omdat niet elk pijntje met een pilletje op te lossen is. In de tweede plaats omdat ik dat een beetje sneu vind voor de weerstand, die zo geen schijn van kans heeft.
En dan is er nog een derde plaats die soms wel wat moeite heeft met al die troep die we naar binnen slikken, wel gezegd hebbende dat ik doel op "huis-tuin-en-keuken pijntjes".
Zo komt het dat ik dus als een van de weinigen hier niet meteen naar de spoedeisende hulp snel als een griepje de kop op steekt. Lekker Hollands doorbikkelen, op tijd naar bed en desnoods gewoon even uitzieken. Wat mij betreft de beste remedie. Daar denken de meeste Portugezen anders over. En hoewel ik het aanvankelijk zelfs een beetje lachwekkend vond om voor een griep naar de spoedeisende hulp te gaan, begreep ik al snel dat dat wel meteen vaak de enige mogelijkheid is hier in Portugal. Waar elk gezin een 'familie-dokter' zou moeten hebben, meer hypothetisch dan realistisch. Want bij gebrek aan familie-doktoren, zijn niet alleen de afspraaktermijnen vaak ondoenlijk, maar ook de wachtlijsten voor nieuwe 'patiënten' eindeloos. Dus ben je ziek, is de spoedeisende hulp de enige en snelste oplossing.
Publiek versus privé
Tenzij je prima verdient. Dan sluit je gewoon een zorgverzekering af en gaan er deuren van prachtige privéklinieken voor je open, waar nauwelijks ordinaire wachtrijen en wachtlijsten bestaan. Voor de meeste Portugezen echter geen haalbare kaart en zijn ze dus toegewezen op het publieke zorgstelsel, wat dan wel weer zo goed als 'gratis' is.
Enfin, terug naar de spoedeisende hulp. Waar ik dus prompt met een stevige nierbek-ontsteking belandde. Stevig als in krom van de pijn, als in bloed plassen, als in te hoge koorts en iets met grote roze konijnen. Ik en mijn konijnen hadden overigens geen plaats om te zitten, want de wachtkamer zat tot de nok toe gevuld. Dat werden vijf ellendige uren van lang wachten. Hier geen uitzondering, maar regel. Enerzijds vanwege het systeem, bij gebrek aan voldoende familie-doktoren is de spoedeisende hulp de snelste route naar een dokter. Anderzijds omdat door dat systeem een filter ontbreekt. Wie meent ziek te zijn en een dokter te moeten zien, wandelt de spoedeisende hulp binnen. Zij het met een griepje, een hoofdpijntje of iets wat tussen de oren zit.
De dokter zegt....
Want je kunt het zo gek niet bedenken, hier in Portugal bestaat werkelijk voor elk pijntje een pilletje. Of liever een pillencocktail. Zelfs voor een halfslachtig griepje krijg je een magische mix van drie verschillende pillen voorgeschreven. En omdat wat de dokter zegt 'heilig' is, en die pillen dus ook wordt een hypochondrische doch lucratieve cirkel vicieus in stand gehouden. Kom je dan als eigenwijze Nederlander bij de apotheek voor een neusspray met zoutoplossing voor je kleine kleuter, verwijzen ze je toch naar het ziekenhuis omdat ze wel eens een zwaar virus onder de leden zou kunnen hebben. Symptomen; een dikke vette snotneus. En zoals wij praktische Nederlanders dat dan zeggen; "goed voor de weerstand'. Inderdaad, weerstand! Met een denkbeeldige vinger naar het voorhoofd zie ik ze denken.....Domme Nederlanders.
Binnenkort deel II over het Portugese zorgstelsel. Over wachtlijsten, operaties en revalidatie.
Ps.: vind je dit bericht leuk? Delen = lief
