Een brave boon. Of heilige boon? Nou ja, in ieder geval doe ik het liefst alles volgens de regels, want ik heb er doorgaans wat moeite mee om terecht gewezen te worden.
Dat ik in de bijna 20 jaar dat ik mijn rijbewijs heb nog nooit ben aangehouden, mag ik toch voorzichtig zeggen dat ik best een brave burger ben.
Sinds mijn komst in Portugal is er echter een flinke klad in mijn persoonlijke politie-statistiek gekomen. Maar liefst twee hele aanhoudingen in één jaar tijd. Had ik te hard gereden? Geen voorrang gegeven? Geen richting aangegeven? Mobiel aan mijn oor? Hoewel geen van allen het geval was, begon ik toch enorm te twijfelen en had al klotsende oksels nog voordat ik het raampje had opengedraaid.
Klotsende oksels
De eerste keer kwam ik goed weg. We woonden net een paar weken in Portugal en ik werd met mijn autootje met Nederlands kenteken aan de kant gesommeerd. Omdat mij dit nog nooit was overkomen, werd ik gelijk zenuwachtig. Toen de agent mij van alles begon te vragen, antwoordde ik door de zenuwen in nogal gebrekkig Portugees dat ik geen Portugees spreek. Dat was niet helemaal waar, want ik kon me toen al best prima verstaanbaar maken, maar ik had het gezegd voordat ik er erg in had. Door die zenuwen, dat snap je. Die bleken aanstekelijk, want nu werd meneer de politie agent ook zenuwachtig, want die sprak dus nog minder dan niks Engels. Hij gebaarde maar vlot dat ik door mocht rijden.
De tweede 'crime' vond plaats op een rotonde met 2 rijbanen, met een politieagent op motor al achter mij. Ik dacht nog, zal eens laten zien wat ik kan. Ik ben namelijk heel secuur in richting aangeven en ik zwalk niet van links naar rechts en weer terug (zonder richting), zoals 98% van de mede-weggebruikers. Tevreden over mijn rit over de rotonde, was ik dan ook hoogst verbaasd dat de agent naast mij kwam rijden, toeterde en signaleerde dat ik aan de kant moest. Ik wederom met klotsende oksels (ja sorry hoor, kan ik ook niks aan doen) mijn raampje opendraaiende, begon de agent in rap Portugees tegen mij te preken na de retorische vraag of ‘mevrouw niet bekend is met de rotonde-regels’. Ik bleek een grove overtreding te hebben gemaakt door op de rechter rijbaan de rotonde over te steken. De rechter rijbaan mag uitsluitend worden gebruikt als men de aller-eerste afslag op de rotonde wenst te nemen. In alle andere gevallen dient men de linkse rijbaan aan te houden.
De politie agent schepte duidelijk genoegen in zijn autoritaire rol, waarop ik besloot dat ik het beste even kon knipperen met mijn ogen en met een lieve lach nogmaals in gebrekkig Portugees compleet mét armgebaren de regel te herhalen, zodat ik me ervan kon verzekeren dat ik hem goed had begrepen. Dit werkte. Hij zei dat ik dus vanaf nu dit goed in de gaten moet houden en dat dit dus een waarschuwing mocht zijn.
Lesje verkeersregels in ruil voor een lesje aardrijkskunde
Net wanneer ik mijn raampje dicht wil draaien (waarom noemen we dat nog steeds draaien, terwijl dat toch echt zó 'jaren '80 is?), vraagt de agent waar ik vandaan kom. Ik ben Nederlandse, antwoord ik. Waarop hij meer vaststelt dan vraagt of Nederland vlak bij Noorwegen ligt. Ik onderdruk een proest en onderdruk tevens de neiging om deze bijdehante agent even een lesje aardrijkskunde te geven. In plaats daarvan knik ik bevestigend, mompel nog iets over een stukje zee tussen Nederland en Noorwegen en groet hem vriendelijk. Als hij wegrijdt op z'n snelle motor, zie ik twee donkere plekken onder de mouwen van z'n licht blauwe politieblouse. Ik een lesje Portugese verkeersregels, hij een lesje aardrijkskunde en samen klotsende oksels.
Ps. vind je dit artikel leuk? Delen = lief
