Weglopen van de mensen van wie je het meest houdt. Dat vind ik elke keer weer het allermoeilijkste van het wonen in het buitenland.
Het is het moment waarop je je misschien wel het meest bewust bent van de afstand van je dierbaren.
De afstand die je hart moet overbruggen en die misschien juist vanwege die inspanning extra gevoelig is. Misschien zelfs zeer doet. Je weet dat het geen afscheid is, want afscheid is voor altijd. Dat weet het verstand, maar in het hart liggen die gevoelens blijkbaar dicht bij elkaar. En hoewel het hart hardleers lijkt, zijn er echt wel manieren om te 'leren missen'.
Komen en gaan. Pasen en kerst
Ik ben nooit zo goed geweest in 'missen'. Ik sloeg die stap eigenlijk steevast over en ging meteen voor het alles verterende gevoel van heimwee. Niet bepaald een vrijwillige keus, maar niet handig als je besluit in het buitenland te gaan wonen. Ik weet dus wat het is om geen hap meer door je keel te krijgen, je tranen haast onbedwingbaar zijn en je eigenlijk nog maar aan één ding kunt denken. 'Ik wil terug, ik houd dit nooit vol'. In m'n tienertijd had ik dat gevoel al vanaf de aankomstdag bij een vierdaags schoolreisje. Maar inmiddels hoopte ik er toch een beetje over heen gegroeid te zijn. En met dat idee vertrok ik.
Het vertrek met een beladen ticket 'enkele reis' is meteen een fijne vuurdoop. Natuurlijk sta je te snotteren, heb je een knoop in je maag en vraag je je voor een moment af of dit nou allemaal wel zo'n goed idee was. Dan volgen er de verjaardagen die je moet missen, misschien wel een geboorte van neefje of nichtje, Pasen of kerst. Allemaal dagen waarop de afstand als een soort van schaduw van gemis passief aanwezig is. Er komen familiebezoeken of je gaat voor een week of twee even naar Nederland. Een 'komen' met een onvermijdelijk 'gaan'. Iets wat bij je leven is gaan horen, nu je in het buitenland woont.
Missen hoort erbij
Misschien is dat wel de rede waarom we ons daar uiteindelijk ook naar kunnen aanpassen. Omdat het nou eenmaal bij je nieuwe leven in het buitenland hoort. Het missen. Je leert er mee om te gaan. Je leert te missen. Dat is natuurlijk voor iedereen een ander proces en voor iedereen met een andere belading. Ben jij net als ik altijd een heimwee-type geweest? Ben je bang dat het gevoel van gemis je parten gaat spelen in je nieuwe woonland? Of heb jij soms ook last van het missen van dierbaren, nu je in het buitenland woont? Misschien heb je iets aan volgende tips die mij in ieder geval erg geholpen hebben en nog steeds helpen om er makkelijker mee om te gaan;
- Afleiding, afleiding, afleiding; dit is natuurlijk een flauw inkoppertje, maar daarom niet minder effectief. Zorg dat je genoeg om handen hebt, waarmee je je gedachte kunt verzetten. Dat zal in het begin misschien wat moeilijk zijn, omdat je je weg nog aan het vinden bent in je nieuwe thuisland. Zoek het daarom vooral in het begin dicht bij jezelf. Je werk, sporten, boek lezen, koken of whatever you like to do;
- Verwen jezelf; zeker op dagen van 'afscheid'. Trakteer jezelf op een heerlijke lunch, koop iets waar je blij van wordt of plan een dagje wellness voor jezelf;
- Geef tranen de ruimte; even te tijd nemen om goed te huilen kan enorm opluchten. Ga er liever even voor zitten om een lekker potje te huilen in plaats van meteen van jezelf te verlangen dat je 'door moet'. Huilen tot de tranen ten minste voorlopig even 'op' zijn en daarna weer iets ter afleiding doen, helpt het gemis gecontroleerd de ruimte te geven.
- Geef het tijd; echt waar! Alle begin is moeilijk. Je voelt je misschien niet meteen thuis in je nieuwe omgeving. Maar naarmate je je leven weer opbouwt, zal daar verandering in komen. De eerste twee jaar zijn voor mij persoonlijk niet makkelijk geweest en had niet durven denken dat ik deze plek ooit mijn thuis zou gaan noemen. De laatste keer dat we van een vakantie in Nederland terug kwamen, schrok ik ervan dat ik dat hardop zei; 'Na een geweldige vakantie voelt het toch heel fijn om weer thuis te zijn'
- Relativeer; het helpt mij altijd enorm om de balans van het gemis op te maken en het zo in perspectief te zetten. Ik prijs me gelukkig met de veel intensere momenten die ik met dierbaren beleef, dankzij het feit dat we elkaar niet dagelijks zien. Om me heen kijken en me realiseren wat je van het leven aan het maken bent. Het avontuur, het verbreden van je horizon. Dat besef geeft een betekenis aan het gemis. Bovendien moet ik toch altijd weer bekennen dat ik deze ervaring voor geen goud zou willen missen. En dan is de cirkel rond.
Woon jij in het buitenland en heb jij ook wel eens last van 'het missen'? Ik ben benieuwd hoe jij daar mee omgaat.
Ps.: vind je dit bericht leuk? Delen = lief
(Foto: by Hello Portugal)
