Koken. Ik ben er dol op.
Eten ook overigens. Maar daar ben ik volgens Portugese maatstaven helaas een stuk minder getalenteerd in. In tegenstelling tot koken, want dat kan ik in overvloed.
Noem het een bourgondische stijl. Ik wil nog wel eens m'n best doen voor opgemaakte bordjes, maar er gaat wat mij betreft niks boven grote home-made plaatpizza's, king-size salades en xl-ovenschalen. Komt dat even goed uit, want woon je in Portugal en ben je gezegend met een Portugese schoonfamilie, dan kan het zomaar gebeuren dat je met twintig man aan tafel beland.
De 'tricky part' zit 'm in het feit dat dat niet per se op uitnodiging hoeft te zijn. Sowieso blijkt een uitnodiging over een tal van 'kleine lettertjes' te beschikken. Want alleen schoonouders uitnodigen blijkt niet mogelijk. In de kleine lettertjes staat namelijk dat dan schoonzus met gevolg daarbij automatisch inbegrepen worden. En zo zit je dus eigenlijk al standaard minstens met acht man aan tafel.
Het wordt eigenlijk pas echt leuk als de genodigden op de dag zelf al dan niet spontaan met anderen af hebben gesproken. Want die 'anderen' kunnen zo maar al dan niet spontaan blijven hangen. Tot het moment dat het dinnertime is. Met geluk worden we op de valreep nog even op de hoogte gebracht dat oom en tante huppeldepup ook mee komen. Niet zo zeer als vraag, maar meer als mededeling. Niet dat het er op die valreep nog toe doet, zij het dat we in ieder geval een paar extra stoelen kunnen klaar zetten. Maar het kan ook gebeuren dat de hele stoet prompt voor de deur staat en dan moet er dus geïmproviseerd worden. En dat kan ik inmiddels als de beste.
Het toverwoord is 'loslaten'. Het loslaten van een keurig georganiseerd diner. Het loslaten van een vastomlijnd voor-, hoofd- en nagerecht. Het loslaten van het onderscheidt tussen zondagsservies en keukenservies. Met twintig gasten in plaats van de acht genodigden trek je alles uit de (koel)kast om de invasie het hoofd te bieden. Het geplande vis voorgerecht wordt een bonte kermis van meloenen, chorizo's, brood (veel brood) en ja ook de vis. Het geplande hoofdgerecht van gepofte aardappelen, gegrilde zalm en een salade wordt aangevuld met een hysterische combinatie van pastasalade, friet, twee soorten rijst, kalkoenspiezen en hamburgers die nog in de vriezer lagen. Het nagerecht maakt het geheel in stijl af met het geplande dessert van een aardbeienmeringue aangevuld met een dikke fruitsalade en alle koekjes, bonbons, marsen en twixen en ijsjes die we in huis hebben.
Er wordt wijn gedronken uit voor de kinders bedoelde gekleurde plastic bekers. Niemand heeft een vaste plaats, waardoor het diner meer weg heeft van een letterlijk lopend buffet. De tafel is binnen de kortste keren een regelrechte chaos, geheel in stijl met de algehele sfeer. Met geen andere optie dan je er aan over te geven, mee te doen en ervan te genieten. Een heerlijke, Portugese, luidruchtige chaos. Portugeser dan dit kan het haast niet worden. Keep calm? Ik doe m'n best ;-)
PS: vind je dit artikel leuk? Delen is lief.
