Daar staat ze dan. Uit volle borst het afscheidslied van de kleuters mee te zingen.
Trots, met een kleuter-diploma stevig in haar handjes en een zwarte baret compleet mét klosje dat onhandig voor de ogen wappert.
Gelukkig is ze zo druk met het bewonderen van haar diploma en dat onhandige klosje uit haar gezicht te houden, zij het met enige air, dat ze niet ziet dat ik maar met moeite m'n gezicht in de plooi houd. Het moederhart blijkt opeens best moeite te hebben om deze enerverende fase van dreumes tot kleuter, van snoezige momenten tot alle zenuwen-uit-je-tenen-trekkende momenten, blijkbaar af te moeten sluiten. Ik schrik van mijn tuttige gedachte 'waar de tijd toch is gebleven' en krijg ondertussen een geïrriteerd reprimande-gebaar van m'n dochter toegeworpen dat ik niet zo hard moet zwaaien.
In de wandelgangen
Het Portugese schoolsysteem is anders dan het Nederlandse systeem. Althans, dat denk ik, omdat ik enerzijds feitelijk niet weet hoe het er hier in Portugal aan toe gaat en anderzijds dateert mijn enige Nederlandse vergelijkingsmateriaal inmiddels van bijna vijf-en-dertig jaar terug. In de wandelgangen wordt het Portugese schoolsysteem bepaald niet mild genoemd. Huiswerk in de eerste klas (groep 3), zware boekentassen die het nieuws weer halen omdat ze belachelijk zwaar zijn en dus onverantwoord voor de kleine kinder-rug. Lange schooldagen en de één na de andere test die schriftelijk wordt afgenomen. We hebben het hier over de wandelgangen van de onderbouw, welke mij eerlijk gezegd de stuipen op het lijf jagen. Zo klaar Yuna is om dan ein-de-lijk bij de grotere kinderen te horen (en niet bij die kleine kleuters), zo niet klaar ben ik voor deze nieuwe stap, mede door dit schrikbeeld.
Daar droegen de verplichte boeken (boeken!) en de waslijst met verplicht aan te schaffen materiaal niet bepaald positief aan bij. Althans, dat dácht ik. Want eenmaal de boeken braaf opgehaald (deels gekocht, deels vergoed door de staat), bleek het om slechts drie boeken te gaan (taal, rekenen en algemene ontwikkelingen), waarin overduidelijk spelenderwijs uit geleerd zou gaan worden. En hoewel we volgens de waslijst wel degelijk vijf (vijf!) A4 schriften, groot pak geperforeerd en gelinieerd papier, een grote ordner, tabbladen, balpennen en potloden moesten aanschaffen, bestond het overgrote gedeelte van het verplicht materiaal uit veredelden knutselspullen. Denk aan klei, verf, wasco, gekleurd papier, lijm en zelfs een canvas doek. Voor de zekerheid kochten we wel een nieuwe schooltas/trolley in één, want eerlijk is eerlijk, zo veel schoolspullen bij elkaar stelden de gemoederen nog niet helemaal gerust.
Eerste schooldag
Vandaag was het dan zo ver. De officiële introductie en opening van het nieuwe schooljaar. De kinderen werden door hun kleuterjuf officieel overgedragen aan de nieuwe juffrouw. En terwijl zij een korte kennismaking kregen, werden de ouders door de school rondgeleid. Daarna was het onze beurt om in de schoolbanken plaats te nemen. Het moment om zelf de wandelgangen te bewandelen en met eigen ogen en oren tot de constatering te komen dat we ons een hoop zorgen voor niks hebben gemaakt. Ja, er heerst discipline en ja, de tijd van het ene knutselwerkje na het ander en spelen in de poppenhoek is voorbij. We krijgen van de nieuwe juffrouw een brief mee naar huis, gericht aan onze kids, met het verzoek deze voor het slapen gaan voor te lezen.
Lieve Yuna,
Ik schrijf je deze brief om een heel speciale rede. Ik wil je namelijk heel erg welkom heten en je wat vertellen over jouw nieuwe school. Het is heel normaal dat je je nu misschien een beetje nerveus voelt voor de eerste schooldag morgen, want alles zal nieuw voor jou zijn. Maar maak je geen zorgen, dit is een geweldige plek waar je mooie avonturen zult gaan beleven. Hier komen kleuren tot leven, klinkt er muziek en alles beweegt. Hier ga je nieuwe vriendjes en vriendinnetjes maken en samen met hen plezier maken, hard lachen, stevig omarmen en leren hoe fijn het is om samen te delen. Je zult leren dat letters woorden vormen en prachtige verhalen kunnen vertellen. En dat getallen oneindig zijn. Zo veel te ontdekken. En ik zal er voor jou zijn. Om samen met jou te groeien, je te helpen en te begeleiden op jouw ontdekkingsreis. Ik hoop dat morgen een onvergetelijke dag voor je zal zijn, waarop we samen aan onze reis zullen beginnen.
Liefs,
Juffrouw Alexandra
Gelukkig luistert ze zo geconcentreerd naar deze bijzondere brief van haar nieuwe juf, dat ze niet in de gaten heeft dat ik moeite moet doen mijn stem bij het voorlezen vast te laten klinken. Het moederhart smelt en maakt zich trots en met vertrouwen op voor deze nieuwe fase in haar en in ons leven, hier in Portugal.
