Misschien had ik P. vóór het laten lezen van dit artikel op de foto moeten zetten.
Dan was hij wellicht wat coöperatiever geweest.
Nu heeft hij er 'de Pee' in en dat is natuurlijk mijn schuld. BBQ'en wordt - helemaal hier in Portugal - als een echt mannending gezien! En dáár kun je maar beter niet aan komen....
Niks zaliger dan na een dag op het strand, met het zand nog tussen de tenen, thuis de BBQ aan te steken en een lekker vers visje te grillen. Althans, in theorie. Want in mijn geval betekend dat P. eerst een half uur in de weer gaat met blik en veger, sop en sponzen, om de BBQ smetvrij te maken. Pas als alles brandschoon is, komen we tot de ontdekking dat de kolen op zijn. Geen nood, roept P. heldhaftig, "ik kan het ook met hout". Daar komt nog wat gevloek en een pincet aan te pas, omdat er een paar splinters in de vingers blijven steken. En dan mag het echte werk beginnen. Het vuur!
De boel in lichte laaien
Op dit punt weet ik dat ik me maar beter strategisch terug kan trekken in de keuken voor een salade, kruidenboter en stokbroodje. Ik weet ook dat ik daar beter maar heel erg op m'n gemak over moet doen, om vooral de druk niet op P's ketel te zetten. Die begint overigens al wat te pruttelen, waarbij hij licht stomend naar binnenkomt om vervolgens met mijn föhn weer naar buiten te stieren. Een kleine vijf minuten later staat nog net niet de hele boel in lichte laaien en komt P. - inmiddels verhit - weer naar binnen briesen om vervolgens met de grootste pan weer naar buiten te snellen. Ik heb gelukkig de wijsheid in pacht om niks te zeggen en ook net te doen of dit er allemaal bij hoort.
De pan wordt gevuld met water uit de buitenkraan. Waar een slang op zit. Waar een spuit op zit die je in drie handige standen kunt afstellen. Hij staat op de 'strakke-straal-stand'. Wat mij betreft een welkome verkoeling voor P's oplopende temperament, maar getuige het getier van P. blijken onze meningen verdeeld en de verkoeling bovendien weinig effectief. De rust keert voor een moment waarop de volle pan over het vuur wordt omgekieperd en de vlammen 'de pan in worden gehakt'. Oefff.....even zie ik hem opgelucht ademhalen.
Waar rook is, is vuur....of zoiets
Dat doet ie net iets te diep, waardoor er meteen een teug rook mee de luchtpijp in gezogen wordt welke ontaard in een stevige hoestbui. Even denk ik dat hij er in blijft en sta op het punt om naar buiten te snellen. Echter nog voordat ik voet over drempel heb gezet, schreeuwt P. nog net niet hysterisch nu of ik die verdomde deur dicht wil houden. Door de rook kan ik alleen nog maar raden waar hij staat en vraag voor de zekerheid nog of alles ok is. Ik neem zijn zwijgen maar als bevestiging aan.
Twee uur later kunnen dan eindelijk mijn verse, gevulde vissen op de BBQ. De rust is wedergekeerd en P kan ook weer glimlachen. Om 21.30 uur gaan we gedrieën lekker aan tafel. Ik heb er zin in! Dat wat een gegrilde vis had moeten zijn, heeft meer weg van een gerookte paling, maar dat mag de pret niet drukken. Hoewel, elke keer als ik nu mijn haren heb geföhnd ruik ik zelf als een gerookte paling. En daarmee was de maat voor dit viswijf vol. Het moet maar eens afgelopen zijn met die föhns, de pannen water, het lange wachten, de geflambeerde kippenbouten en tevens geflambeerde ovenwanten. Het is hoogste tijd om in alle mannelijkheid te bekennen dat 'er duidelijk nog wat te leren' valt. Dus bij deze lieve mensen, kom maar op met die tips!
Ps.: vind je dit bericht leuk? Delen = lief
