"TO" ofwel 'estou', wat zoveel betekend als 'ik ben er'.
Alleen al deze intro zorgt bij een onbekende oproep voor de nodige verwarring al aan het begin van een willekeurig telefoongesprek.
Tenzij je onmiddellijk weet met wie of welk bedrijf je het genoegen hebt, volstaat het meestal niet om te zeggen 'dat je er bent'. Dat lijkt me sowieso een overbodige mededeling, want zou je er niet zijn nam je de telefoon ook niet op. Bovendien blijft niet alleen ontvanger van het telefoongesprek mijns inziens in gebreken, ook de beller loopt er de kantjes van af door te volstaan met een goedemorgen of goedemiddag gevolgd door zijn voornaam. Die voornaam zegt niet zo veel, want met een traditie zonen naar vaders te vernoemen en dochters naar moeders, heet bijna iedereen hetzelfde.
Echter omdat 'TO' voor vele bellers voldoende is om met hun verhaal van wal te steken, volgt er meestal onmiddellijk aan de zijde van 'de ontvanger' een vragende stilte. Er rijzen vraagtekens met de snelheid van een raket de bovenkamer in. Wie is dit? Waar heeft hij het over? Hoe komt hij aan mijn nummer? Van welk bedrijf? Wanneer? Hoe? Ondertussen ontgaat hem grotendeels de strekking van het -meestal lange- verhaal van de beller.
Aan het einde van zo'n -meestal lang- verhaal, krijgt de ontvanger dan eindelijk de kans om te vragen met wie hij spreekt. Met João, antwoord de beller. Dat had hij al gezegd, dus vraagt ontvanger noodgedwongen "João wie?'. 'João van Rodrigues & Filhos'. Er volgt ofwel een zekere opluchting bij ontvanger, omdat hij het bedrijf kent en dus ook João, óf de pijnlijke onduidelijkheid duurt nog even voort. In het laatste geval zal ontvanger vragen waarom meneer belt, waarop beller nogmaals zijn -lange- verhaal herhaalt.
De twijfel slaat dan vervolgens tot overmaat van ramp ook over op de beller, die gaat denken dat hij een verkeerd nummer heeft gebeld. Omdat de telefoon werd beantwoord met 'ik ben er', weet hij opeens niet heel zeker meer of hij wel met de persoon spreekt die hij voor ogen had. 'Met wie spreek ik eigenlijk', vraagt beller. Met José. Je voelt hem al aankomen, 'met José wie?'. "José van de Paderia' (bakkerij). 'Dan moet ik een verkeerd nummer hebben gedraaid. Mijn excuus.'
Na deze hilariteit, diep respect voor het geduld en hoffelijke mentaliteit van de Portugezen. 'Geen probleem', zegt ontvanger, ondertussen zeker een kwartier van zijn werk gehouden door dit per abuis misplaatste gesprek. Ze groeten elkaar vriendelijk en wensen elkaar nog een prettige dag toe. Zo maak je nog eens vrienden.
