Het mag geen nieuws meer heten, de meest verwoestende bosbranden wereldwijd sinds 25 jaar in Portugal. Sinds afgelopen zaterdag, vermoedelijk als gevolg van een blikseminslag op de gortdroge aarde.
Deze tragedie in cijfers tot nu toe; 62 doden, 62 zwaargewonden, 4.000 gedupeerden. 2.150 Brandweerlieden, 662 brandweerauto's en 10 blusvliegtuigen vechten tegen 6 grote branden in de districten Leiria, Coimbra, Bragança en Castelo Branco.
Er zijn drie dagen van nationale rouw uitgeroepen en dat is in alle uithoeken van Portugal voelbaar. Wij wonen ongeveer 100 kilometer bij het rampengebied vandaan, maar zelfs hier is de lucht donker en de zon rood vertroebeld waardoor het daglicht wordt verhuld in een vreemde gele gloed.
En dan deze tragedie in woorden. De 'stille' beelden op tv, het net en in de krant schreeuwen de ramp uit. De uitgebrande auto's waar 30 mensen in zijn omgekomen. Dorpen en bossen die door de brand verwoest en bijna toepasselijk zwart worden achtergelaten. Mensen die met tuinslangetjes en emmertjes het terrein nat genoeg proberen te maken, om hun domein wanhopig te beschermen tegen de allesverwoestende vlammen. Want wat men verliest, is men kwijt.
Dat is misschien nog wel de grootste tragedie van deze ramp. Want als straks alle vlammen geblust zijn, de rook is verdampt, het as is overgewaaid, de lucht weer z'n blauwe kleur heeft, blijven er duizenden mensen eigendom-loos achter. Met alleen de kleren die ze dragen als hun enige bezit. Ze zullen hun hele leven opnieuw moeten opbouwen en in de realiteit van een weliswaar prachtig land als Portugal, zullen ze dat moeten doen met het minimum aan middelen.
Toch ontstaat er in deze hele rampzalige gebeurtenis ook iets heel moois. Terwijl de vlaggen half stok hangen, steun wordt betuigd aan alle getroffenen, verenigen mensen zich in solidariteit en daadkracht. En masse worden er levensmiddelen ingezameld voor de brandweerlieden en slachtoffers. Kleding wordt ingezameld. Vanuit alle uithoeken in Portugal bieden hotel en B&B eigenaren gratis onderdak aan en ook de dieren worden niet vergeten. Zo werd er voor gezorgd dat er ruim zestig honden uit een hondenasiel geëvacueerd konden worden. Niet alleen op nationaal niveau slaat men de handen in één, maar ook op internationaal niveau met zowel financiële steun als inzet van mankracht en middelen om hopelijk deze verschrikkelijke brand snel tot een einde te brengen.
(Foto; vanochtend 9.30 uur; de zon in het rood en de lucht in een vreemde gele gloed.)
