Is het echt zo erg? Ja! Bij veel dingen in Portugal is geduld een meer dan schone zaak. In mijn geval op dit moment heel erg letterlijk. Want mijn wasmachine is stuk.
Hoe dat hier in z'n werk gaat?
Nou, men neme de wasmachine en rijdt er mee naar een liefst dichtstbijzijnde onderhoudsmonteur. Kan hij dan niet langs komen? Dat kan, maar hij zal vervolgens vragen om de wasmachine alsnog naar zijn werkplaats te brengen, dus daar waar enige efficiëntie mogelijk is, kiezen wij voor de minst lange procedure. Wasmachine in de auto dus en op naar de werkplaats.
Dat was afgelopen woensdag. Met de hoopvolle prognose dat we hem deze vrijdag weer gemaakt en wel zouden kunnen ophalen. Dit voel je natuurlijk al aankomen, dat werd 'm dus niet vrijdag. Omdat we niks hoorden, belde we zelf. De diagnose was inmiddels gesteld, dat dan weer wel. Maar het wachten was nu op de prijsopgaaf van het betreffende te vervangen onderdeel. Daar zou het weekend dus overheen gaan, met inmiddels drie dikke wasmanden vol 'vuil' wasgoed.
Daarover had ik overigens al besloten die naar de self-service wasserij te brengen, echter stond mijn schoonmama erop daar geen geld aan te verkwanselen en bij haar de wasjes te draaien. Dat bleek een dagtaak, want even 'er-in-en-eruit' is bij mijn schoonmama niet mogelijk. Ze zit vol met verhalen en als ze eenmaal van wal steekt, is er geen houden meer aan.
Enfin, toen werd het maandag. Nog maar eens een telefoontje er tegen aan, want in dit geval geldt zelden 'geen nieuws is goed nieuws'. Men bleek nog steeds te wachten op een prijsopgaaf. En hoewel het niet geheel in mijn stijl past, dan helpt het om toch gewoon even uit de spreekwoordelijke slof te schieten. Want toen was er ineens wel een prijsopgaaf. Heel bijzonder. Maar de vrede duurde niet lang, want de bestelling van het betreffende onderdeel zou minstens tien dagen in beslag nemen. En vooral dat 'minstens' is hier heel verontrustend te noemen.
Mentaal bereid ik me er nu maar op voor dat ik de komende maand zonder wasmachine zal zitten. Denk dat ik toch maar een pasje koop bij de self-service wasserette, want om de komende zaterdagen aan schoonmama gekluisterd te zitten gaat me net iets te ver. Alhoewel, ook met haar geld, geduld is een schone zaak. Met veel 'vuile' was, dat wel.
