Mond- en tonggymnastiek. Ik heb het niet over sensueel zoenen, maar over het leren van een nieuwe taal.
Zoals buitenlanders in Nederland moeite hebben met de harde 'G' die ergens achter in de keel lijkt te rochelen en de rollende 'R', die ofwel rond de huig trilt en soms ook wel op de tong.
In het Portugees zal je er een flinke taak aan hebben om niet dronken te klinken bij woorden als ´alho´ (knoflook), ´coelho´ (konijn) of ´colher´ (lepel). Wil je een poging wagen, spreek dan ´lh´ uit als een ´j´ die ergens tussen de kiezen en tong plakt.
Voor een taal als Portugees, blijkt wat mond- en tonggymnastiek onvermijdelijk. Helaas niet altijd mogelijk met een neutraal gezicht, gezien de moeilijkheidsgraad. Kleine versprekingen worden je nogal gauw vergeven, want het wordt erg gewaardeerd dat je tenminste een poging waagt je verstaanbaar te maken. Maar soms maak je gewoon een hele lullige fout. Het enige wat je dan nog kan doen is je schouders ophalen, rood aanlopen en het lachsalvo incasseren. Of hard wegrennen.
Cruciaal in de zin van kokos of poep
Sommige woorden lijken gewoon heel erg veel op elkaar. Of één woord heeft een dubbele betekenis. Om nu niet in een saaie opsomming van Portugese woorden te vervallen, denk maar eens aan Nederlandse woorden. Neem nou het woord 'voorkomen'. Afhankelijk van hoe je de klemtoon legt, kun je juist iets willen vermijden, kan het gebeuren, kan het er alle schijn van hebben of ben je stout geweest en moet je - ja juist - voorkomen voor de rechter.
Het Portugees kent tal van dit soort woorden, waarbij het dan wel weer aardig is dat de klemtoon wordt aangegeven met een accent agui (ofwel een schuin streepje naar rechts op een klinker), waarmee je een cruciaal verschil kunt maken. Cruciaal in de zin van kokos of poep.
Dit voel je natuurlijk al aankomen, maar met de nodige oefening vooraf ten spijt, bestelde ik bij de bakker prompt een poeptaart. Bolo de Cóco (kokos). Wat ik dus uitsprak als 'coco' (poep). Hoor je het verschil? Om dit pijnlijke moment nog wat langer te laten duren, deed de dame achter het balie net alsof ze niet begreep wat ik eigenlijk probeerde te zeggen. Duidelijk niet zo creatief van geest om gewoon die stomme kokostaart voor mij in te pakken en me met schaamrood op m'n kaken de bakkerij uit te laten vluchten. Nee, in plaats daarvan lokte ze me uit om mijn vraag nog eens te stellen. Dus ik vroeg haar om een chocoladetaart. Ja, juist. Ze had me goed gehoord. Een chocoladetaart.
Wat is er mis met chocolade?
Zonder te verblikken of verblozen rekende ik af en snelde de bakkerij uit. Eenmaal thuis vroeg P. of ze soms geen kokostaart meer hadden. Waarop ik pissig antwoordde dat het mij voor kwam dat ik niet kon voorkomen dat de dame van de bakkerij voorkwam als weinig coöperatief en het nu voorkomt dat het chocoladetaart is geworden in plaats van kokos.
P. volstond met een verstandig 'euhh?' en ik heb me voorgenomen dat ik nooit meer kokostaart zal bestellen. Wat dan wel weer jammer is. Toch nog maar eens goed oefenen misschien ;-)
Ps. vind je dit bericht leuk? Delen = lief
