Wat is dat toch met kleuters? Dat ze het fijn vinden om een goed gesprek aan te gaan als er gepoept moet worden.
Niet dat ik dat heel bezwaarlijk vind, want de meest interessante onderwerpen passeren de revue tijdens de sanitaire ontspanning.
Zo kom ik te weten met wie ze verkering heeft, met wie het uit is en met wie ze uiteindelijk wil trouwen. Ja, ze loopt hard van stapel, maar gelukkig kan het morgen weer anders zijn. Ik luister geboeid en ontspannen naar haar verhalen. Totdat de klus geklaard is en het verhaal zomaar ineens abrupt tot een einde komt. Dan mag moeders weer wieberen.
Zo weet ik inmiddels dat ze een haat-liefde verhouding heeft met Duarte. De ene keer krijgt Duarte een dikke knuffel als we einde schooldag naar huis gaan. De andere keer keurt ze hem geen blik waardig, naar mij volstaand met een 'Duarte is stom'. Duarte vindt het allemaal prima en laat de grillen van mijn drama queen gelaten over zich heen komen.
Maar gisteren vormden ze het perfecte paartje in de optocht van de São João, ofwel de Heilige Sint Jan. De officiële viering vindt overigens aankomende nacht plaats, waarbij Porto the place to be is (waarom, kun je hier lezen). Maar om verzekerd te zijn van een groot publiek ook voor de kinderoptocht, vond deze dus een dag eerder plaats. Deze kinderoptocht is niet zomaar een optocht, maar een bloedserieuze aangelegenheid waar maanden van voorbereidingen in gaan zitten. Honderden jurken en pakken worden gemaakt (elke school heeft z'n eigen 'tenue'), choreografieën worden geoefend, repetities worden gedraaid en ondertussen lopen de kinderzenuwen op. Tot een min of meer slapeloze nacht vóór de dag van het grote optreden. Met de jurk al aan de kast.
Het feest van de heilige Sint Jan valt samen met het midzomerfeest en staat symbool voor de sobere en strenge heilige in een verbond met de vrolijke oogstgod die kracht en viriliteit uitstraalt. Met het voor de hand liggende doel om mannen en vrouwen met elkaar te verbinden. Van oudsher werd er op de midzomernacht een groot vuur gemaakt, waar overheen gesprongen werd. De jongen en het meisje die hand in hand de sprong over het vuur maakten, zouden voor eeuwig met elkaar verbonden zijn.
En daar ging mijn kleuter. Hand in hand met Duarte. Gelukkig voor Duarte was hij vandaag niet stom. Er werd gedanst en gelachen, maar ook heel serieus gekeken. Hand in hand in de optocht zwaaide ze naar het publiek, alsof honderden mensen alleen voor hen waren gekomen. En zo doorstonden ze samen de vuurdoop van hun allereerste optreden. Of daarmee hun band voor eeuwig verzegeld zal zijn? Ik zal er alles over te weten komen bij ons volgende onderonsje op de wc. Ik kijk er nu al naar uit ;-)
(Foto; Hello Portugal, hand in hand tijdens de optocht van de São João)
