Een verbouwing zou een verbouwing niet zijn zonder vertraging. Je maakt een plan, een ontwerp misschien – voor de creatieve tekenaars, wellicht een moodboard en natuurlijk een budget.
Eén ding staat vast - en daar hoef je volgens mij niet per sé voor naar Portugal om het verbouwingsplan voor op de proef te stellen – het loopt altijd anders dan gepland.
De eerste weken gingen we goed van start. Er moet zogezegd ‘overal’ in het huis wel wat gebeuren en dus ging men ‘overal’ in het huis stevig aan de slag. Binnen de kortste keren had het huis meer weg van een slagveld met poedersuiker. Overal lag stof – waarom waren de vloeren trouwens niet eerst even afgedekt, was wellicht wel zo handig geweest? Deze vraag is nog steeds niet beantwoord, maar wel ons reële vermoeden dat het na een start in voorspoed ook best wel eens tegen zal gaan zitten. Ik ben verheugd u mede te delen, lieve mensen, dat ons vermoeden juist is gebleken en dat de eerste vertraging een feit is.
(Foto's: by Hello Portugal)
Wat ik zo mogelijk nóg heugelijker vind aan deze vertraging, is de rede van de vertraging. Die slaat namelijk als een tang op een Portugees varken. Dat hangt toch meestal al aan een spit (zei iemand ‘leitão?), dus dat zal dat varken voor deze ene keer ook een worst wezen. Ter zaken nu; het huis was al voorzien van een traditionele Portugese vloer. Behalve de keuken. En dat vonden wij jammer. Daarom besloten wij ook de keuken eer aan te doen en dus de vloer te vervangen. Er werd een restant van deze traditionele Portugese tegels op zolder gevonden en daarmee zouden ze ‘kijken hoever ze zouden komen’. Op dat moment hadden we wellicht beter kunnen ingrijpen, maar volgens de aannemer waren deze tegels nog prima verkrijgbaar en daar bleek hij bijna helemaal gelijk in te hebben. Want toen de vloer er voor zeker de helft in lag, de rest-voorraad op bleek en er dus een nieuwe lading werd geleverd, bleek die nieuwe lading nét niet precies dezelfde afmeting te hebben. Er zat niks anders op dan de hele, halve vloer er weer uit te lichten en van voor af aan te beginnen. Dat ‘morgen’ de keuken gezet zou moeten worden ten spijt.
Verlenging
Over twee weken doen we een nieuwe poging wat het plaatsen van de keuken betreft. Vertraging dus. Waarmee we maar meteen besloten om ons tijdelijk verblijf met een maand te verlengen. En daarmee is de toon gezet. P. heeft inmiddels zijn vertrouwde plek tegen het plafond weer gevonden en Yuna blijft maar vragen wat er ook al weer mis was met ons vorige huis. Ik probeer ondertussen als rasechte ‘planner’ vooral te doen alsof dit er allemaal bij hoort en daarmee is de familie Oliveira naar haar bescheiden mening succesvol aan dit avontuur begonnen.
Want ondanks de al min of meer ingecalculeerde vertraging, de hectiek die een verbouwing met zich mee brengt, de aanslag op je aanpassingsvermogen en de zoektocht naar een nieuwe routine, voelt het goed. Je leven verkassen is en blijft een mengelmoes van avontuur en frustratie, een dun lijntje tussen uitdaging en ongemak, dynamiek en hectiek. Een verbouwing doet daar nog eens een schepje bovenop. Er zullen nog heel wat weken volgen waarop we op dat dunne lijntje onze balans zullen zoeken, vinden, verliezen en hopelijk weer hervinden. Maar het begin is gemaakt. Een goed begin!
