Het is maar goed dat je van tevoren niet helemaal kunt overzien wat de gevolgen zijn van een nieuw ingeslagen weg.
Je weet waar die weg heen gaat leiden, bestemming bekend. Je kunt je een beeld vormen van het landschap, de route en een redelijke inschatting maken van de te verwachte kosten onderweg.
Wat je niet kunt voorzien zijn de omleidingen, de tegenslagen. Motorpech misschien. Onverwachte wendingen. Zelfs je navigatie raakt even de route kwijt. Natuurlijk wisten we dat we aan een redelijk avontuur van formaat begonnen met de verhuizing begin dit jaar en de daarop volgende verbouwing. Bestemming bekend en de route op papier ook. De praktijk kwam niet geheel overeen. Hoe verrassend.
2019 in een notendop
In januari werden we overvallen door een eerder-dan-verwacht vertrek. In februari zou de officiële overdracht van ons huis zijn en daarmee pakten we in drie weken tijd onze hele huisraad in. We betrokken een leuk vakantie-huisje voor zeer bepaalde tijd. Later bleek daar weinig ‘bepaalds’ aan.
In februari begonnen we vol goede moed en positieve zin aan project Casa Oliveira. De positieve zin hield stand, maar de moed zakte al gauw in de schoenen, waarmee we de aannemer een flinke trap onder z’n kont gaven, recht door de voordeur naar buiten. Daarmee nam P. het heft in eigen handen, ontdekte daarmee een nieuw talent in de rol van projectleider en konden we eindelijk vol gas vooruit.
Het werd maart en de huur van het vakantie-huisje werd verlengd. Met de beste wil van de wereld was Casa Oliveira verre van bewoonbaar, maar dat mocht de pret niet drukken. Het drukte de pret echter wel, toen er iets met levertermijnen van badkamer- en keukentoestanden niet haalbaar bleken. We telden april en met de voorjaarsvakantie in aantocht was ‘ons’ vakantiehuisje geboekt voor vakanties. Hoe verzin je het.
In het prachtige voorjaar stonden ook de eerste prachtige bruiloften op de planning en moest er gereisd worden. In hetzelfde weekend dat we uit ons huisje moesten en ons geluk gingen beproeven op vijftien vierkante meter. De timing had niet slechter kunnen zijn. Het bleek de meest logische oplossing om onze huis-loze staat te overbruggen en daarmee te voorkomen dat we het kleine beetje routine dat we op onze nieuwe plek hadden opgebouwd weer zouden kwijtraken. Na de voorjaarsvakantie mochten we ons huisje terug in en dat was de derde keer in korte tijd dat we opnieuw onze koffers pakten.
Fijne timing
Pas in juni, midden in het bruilofts-hoogseizoen (weer die timing), konden we dan eindelijk ons eigen huis betrekken. Ik sliep er precies één nacht voordat ik naar Lissabon vertrok en vanaf dat moment niet meer wist waar ik me in hemelsnaam bevond bij het krieken van de dag. Er volgde een lange, warme zomer waarin veel gereis voor het werk, werk, verbouwing en nog iets van vakantie door en over elkaar heen tuimelde.
Er kwam september, waarin er in ieder geval weer iets van een normaal ritme ontstond dankzij een nieuw schooljaar. Oktober sloot een druk doch uiterst succesvol seizoen van prachtige bruiloften geheel in stijl af, waarbij ik tijdens de terugreis van de Algarve per abuis naar ons oude huis reed. Iets met kluts. November zou de maand van ‘pas op z’n plaats’ worden, maar de hele tuin ging op de schop en had al gauw weg van een mega modderbad. Dat ik overigens het gros van de tijd voor mezelf had, omdat P. zich voornamelijk op Spaanse bodem vond de afgelopen maand.
En nu is het december. De maand van bezinning. Waarin we een beetje bij zinnen komen en ons beseffen wat voor jaar 2019 is geweest. Een jaar waarin Portugal ons opnieuw heeft uitgedaagd tot wat we nooit voor mogelijk hadden gehouden. Een jaar van wijze lessen, van hard gelach, maar ook van hilariteit. Een jaar van totaal opnieuw uit onze comfortzone, de weg kwijtraken en weer terugvinden. Een jaar van ontworteling. Wij zijn de familie Oliveira. Oliveira betekent olijfboom in het Portugees. Wij schieten langzaam opnieuw wortel op deze prachtige plek. Het is dus maar goed dat je van tevoren niet precies weet waar je aan begint, want alleen achteraf weet je dat het dat allemaal waard is geweest.
(Foto: by Hello Portugal; op de olijfgaard van de familie Passos - oogstijd)
