Waar het hart vol van is, loopt de mond van over. Portugal. Het land dat blijft fascineren met haar velen gezichten.
Haar groene bergen, ongerepte natuur, wijngaarden, olijfgaarden en kurkplantages.
Met haar mooiste-stranden-van-Europa, met haar rijke en indrukwekkende historie.
Haar nationale natuurparken, monumenten, met haar besneeuwde Serra, haar valleien en rivieren. Het land met haar vinho, vinho do porto, bacalhau, pasteis de nata, piripiri, en vergeet ook haar kazen niet. Het land met haar gastvrijheid, gemoedelijkheid, haar “tranquilo” en haar saudades. Het land met het hart op de goede plaats.
Culturele ijsberg
Het land dat wat ons betreft het fijnste plekje op aarde mag worden genoemd – vergeef ons onze subjectiviteit. Waar het leven o zo anders is in vergelijking met dat kikkerlandje van ons. Denk daarbij aan de culturele ijsberg, waarbij de zichtbare verschillen - het weer, de taal, de ruimte, het eten – slechts het topje van de ijsberg zijn. Onder de oppervlakte worden veel minder zichtbare cultuurverschillen bepaald door wat men gelooft en verondersteld, manieren, interpretaties. Verschillen in familiewaarden en -rollen, man-vrouw verhoudingen, milieubewustheid, beleving van autoriteiten, de manier waarop men met gezondheid en welzijn omgaat. De wijze waarop men zich tot educatie en opleiding verhoudt. Humor, gebaren en lichaamstaal.
Daar waar een fanatieke vakantieganger het topje van de ijsberg verkent, gaat integratie deze onbekende diepte in. Ondergedompeld in het Portugese leven, is mijn Nederlandse maatstaf stilletjes steeds meer ver-Portugeest. Ook mede dankzij mijn Portugese wederhelft en meer Portugees dan Nederlands Oliveiraatje. Het land dat mij heeft uitgedaagd – een nieuwe taal te leren, te integreren en aan te passen. Uit de comfortzone heeft gehaald – met nieuwe gebruiken, nieuwe sociale structuur, nieuwe arbeidscultuur en een nieuw schoolsysteem. Het land dat ons door elkaar heeft geschud, een schop onder de kont heeft gegeven en wijze lessen des levens heeft geleerd, waarvoor ik ondanks wat beurse plekken erg dankbaar voor ben. En het land dat ik om al die redenen diep in m’n hart heb gesloten.
Terwijl hier de hamers, beitels en boren nog even onverstoord verder zullen gaan, zal dit (voorlopig) de laatste Hello Casa Oliveira blog op Saudades de Portugal website zijn. De afgelopen twee jaar hebben wij op dé fijnste site over Portugal onze zoek-en vind avonturen gedeeld (Hello Huizenjacht) gevolgd door de verwording van Casa Oliveira. We hebben ons geluk mogen delen, maar ook onze pech. Het zou leuk zijn om te kunnen zeggen dat alles van een leien dakje ging en gaat, maar we zitten hier – zelfs in Portugal - niet op een roze wolk. Zo deelden we onze eerlijke ervaringen, onze bevindingen en opgedane kennis. We hebben je wellicht tegen wil en dank deelgenoot gemaakt van ons geklungel zo hier en daar. En misschien zelfs een beetje hebben mogen inspireren om in de nabije of verre toekomst zelf op Portugees avontuur te gaan.
Hello Portugal Home & Living
Hoewel we je dat van harten kunnen aanbevelen, is het – zeker voor diegenen die zich op volledig onbekend terrein bevinden – raadzaam om zich zo goed mogelijk te laten informeren en adviseren. En daarmee slaan wij een nieuwe weg in. Waar het hart vol van is, loopt de mond van over, waarmee de basis voor Hello Portugal Home & Living is gelegd. Met het doel te delen en te verbinden in de liefde voor dit mooie land.
Rest ons natuurlijk Marlou ontzettend te bedanken voor het virtuele plekje op Saudades de Portugal dat wij twee jaar lang hebben mogen ‘bewonen’. En natuurlijk aan alle lieve lezers muito obrigada voor het volgen van onze avonturen, jullie leuke berichten en reacties.
